Do Kancelarii Adwokackiej zadzwoniła celem umówienia wizyty u adwokata matka, której komornik sądowy wstrzymał egzekucję alimentów na rzecz jej małoletniego dziecka. Celem wizyty u adwokata miała być porada prawna i ocena sytuacji prawnej, jaka wyniknęła w sprawie egzekucyjnej dotyczącej egzekucji alimentów od ojca dziecka. Adwokat miał udzielić odpowiedzi na pytanie dlaczego alimenty nie wpływają na konto matki dziecka. W związku z wizytą adwokat poprosił o zgromadzenie na spotkanie z adwokatem wszelkiej dokumentacji związanej ze sprawą, która może mieć istotne znaczenie.

PORADA PRAWNA

Na spotkaniu z adwokatem okazało się, że matka od dwóch miesięcy nie otrzymuje alimentów dla swojego małoletniego dziecka. Matka nie była w stanie okazać jakiegokolwiek dokumentu, który stanowiłby ewentualną podstawę do odpowiedzi na pytanie dlaczego na konto bankowe matki dziecka od ponad dwóch miesięcy nie wpływają żadne środki jakie dotychczas były egzkekwowane od ojca dziecka i w miarę regularnie wpływały co miesiąc na konto matki dziecka.

W czasie udzielania porady prawnej matka przedstawiła adwokatowi kopię wyciągu z protokołu rozprawy sądowej zawierającą ugodę sądową zawartą pomiędzy matką i ojcem dziecka w przedmiocie alimentów. Ugoda ta zaopatrzona w klazulę wykonalności stanowiła podstawę do egzekucji świadczeń alimentacyjnych (tytuł wykonawczy) od ojca dziecka, który pomimo ugody i stałego zatrudnienia, nie płacił dobrowolnie alimentów przez co matka wystąpiła do komornika z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko ojcu dziecka. W sprawie niniejszej matka działała jako przedstawicielka ustawowa wierzyciela w osobie swojego małoletniego dziecka. Na spotkaniu matka podała również adwokatowi sygnaturę akt sprawy egzekucyjnej oraz informację o tym, który komornik sądowy prowadzi egzekucję alimentów.

Ponieważ dane zgromadzone przez matkę i przedstawione adwokatowi na spotkaniu nie wystarczały do udzielenia odpowiedzi na pytanie dlaczego alimenty nie są egzekwowane, adwokat wraz z matką udał się do komornika sądowego i zażądał udostępnienia akt sprawy egzekucyjnej. 

WIZYTA U KOMORNIKA. PRZEGLĄDANIE AKT SPRAWY EGZEKUCYJNEJ

W czasie wizyty w kancelarii komorniczej komornika sądowego, który prowadził egzekucję, wyniknęło, że dłużnik, ojciec dziecka złożył wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego, a komornik wydał postanowienie o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego ponad 2 miesiące wcześniej. Komornik nie podjął przy tym żadnej próby doręczenie matce dziecka przedmiotowego postanowienia o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego, gdyż w aktach brak było jakiejkolwiek inforamcji na ten temat. Nadto pracownik kancelarii próbował wprowadzić matkę w błąd podając jej do podpisu potiwerdzenie odbioru postanowienia o zawieszeniu z wydrukowaną datą odbioru wskazującą datę wydania postanowienia ponad 2 miesiące wcześniej. Czujny adwokat stanowczo sprzeciwił się złożeniu przez matkę podpisu, jednocześnie zwracają uwagę pracownikowi kancelarii na fakt, iż potwierdzenie odbioru tzw. "zwrotka" wskazuje nieprawidłową, nieaktualną datą. Jednocześnie adwokat zażądał korekty "zwrotki" w celu potwierdzenia odbioru postanowienia w przedmiocie zawieszenia postępowania egzelucyjnego z prawidłową "dzisiejszą" datą. 

UWAŻNOŚĆ ADWOKATA. DATA ODBIORU POSTANOWIENIA

Dzięki czujności adwokata, który nie pozwolił klientce złożyć podpisu na "podsuniętej" do podpisu zwrotce, która wskazywała datę odbioru postanowienia o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego z datą ponad 2 miesiące wcześniejszą, matka dziecka uniknęła drastycznych konsekwencji prawnych jakie wynikałyby ze złożenia takiego podpisu. Dlaczego konsekwencje mogłyby być drastyczne? Otóż kwestia doręczania wszelkich orzeczeń, nie tylko sądowych, ale także postanowień komorników ma priorytetowe znaczenie jeśli chodzi o możliwość składania środków odwoławczych takich jak skargi, zażalenia, apelacje itp. Od chwili doręczenia stronie postępowania orzeczenia (czasem także również od daty ogłoszenia) liczy się bieg terminów na skorzystanie strony ze swoich uprawnień odwoławczych takich jak możliwość złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenia uzasadnienia orzeczenia, uprawnień do wniesienia skargi, odwołania, zażalenia, apelacji itd. W przypadku gdyby matka dziecka niezadbała o to, aby sprawę zbadał adwokat i udała się sama do komornika, prawdopodobnie podpisała by poświadczającą nieprawdę zwrotkę, podsuniętą jej do podpisu przez pracownika kancelarii komorniczje, pozbawiając się tym samym wszelkiej możliwości wzruszenia zapadłego postanowienia w przedmiocie zawieszenia postępowania egzekucyjnego. Innymi słowy matka podpisując wadliwą zwrotkę, potwierdziłaby, iż postanowienie o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego odebrała już ponad 2 miesiące wcześniej. Adwokat domagając się stanowczo korekty zwrotki przez pracownika kancelarii i wpisanie na niej właściwej "dzisiejszej" daty, doprowadził do tego, że podpisując prawidłową zwrotkę, matka dziecka miała nadal możliwość zaskarżenia decyzji komornika o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego i zmiany sytuacji na korzyść dla swojego dziecka.

WNIOSEK O PODJĘCIE ZAWIESZONEGO POSTĘPOWANIA

Po odebraniu odpisu postanowienia w siedzibie komornika przez matkę i przekazaniu jej adwokatowi, adwokat po wnikliwiej analizie jego treść stwierdził, iż postanowienie to jest całkowicie nieprawidłowe i wydane bez podstawy prawnej. Niezwłoczenie, jeszcze nie opuszczając siedziby komornika, adwokat złożył w jego kancelarii napisany odręcznie wniosek o natychmiastowe podjęcie zawieszonego postępowania egzekucyjnego, wskazując jednocześnie szereg podstaw i argumentów na wadliwe działanie komornika i tresć jego postanowienia o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego. Pomimo złożenia wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania egzkekucyjnego, adwokat postanowił o tym, iż należy, nie czekając na jego rozpoznanie, zaskarżyć działanie komornika do sądu rejonowego. W świetle powyższego, klientka zdecydowała się zlecić prowadzenie sprawy Kancelarii Adwokackiej celem sporządzenia i wniesienia skargi na czynności komornika. Jak się okazało, była to bardzo dobra decyzja.

SKARGA NA CZYNNOŚCI KOMORNIKA

Kwestię skargi na czynności komornika reguluje ustawa Kodeks postępowania cywilnego ( w skrócie "k.p.c.") w art. 767. Skarga na czynności komornika jest środkiem zaskarżenia charakterystycznym dla postępowania egzekucyjnego. Omawiany środek zaskarżenia jest dopuszczalny nie tylko w odniesieniu do czynności komornika (nie zaś innych podmiotów postępowania, np. zarządcy nieruchomości), wadliwych według skarżącego, ale również do zaniechania przez komornika czynności, do których zdaniem skarżącego był on zobowiązany. Jednak użyty w art. 767 § 1 zd. 2 k.p.c. termin "zaniechanie dokonania czynności" nie obejmuje bezczynności powodującej przewlekłość postępowania, na którą nie przysługuje skarga na czynności komornika.  W tym ostatnim przypadku właściwym trybem wyciągnięcia konsekwencji wobec komornika jest skorzystanie z narzędzi, jakie wynikają z nadzoru służbowego nad komornikami, sprawowanego przez prezesa sądu rejonowego oraz organy samorządu komorniczego. Należy pamiętać, że co do zasady skarga na czynności komornika może odnosić się jedynie do kwestii natury formalnej, związanych z przebiegiem postępowania i rolą komornika w tymże postępowaniu. Nie stanowi ona środka zaskarżenia pozwalającego na wzruszenie np. merytorycznych podstaw tytułu wykonawczego.

Skarga ma charakter nielimitowany z tego względu, że osoba uprawniona do jej złożenia może z tego uprawnienia skorzystać każdorazowo, gdy uzna, że działalność komornika w toku postępowania jest wadliwa. Należy dodać, że do uznania wadliwości czynności komornika nie jest konieczne ustalenie, że komornik świadomie naruszył przepisy prawne, wystarczy stwierdzenie obiektywnej nieprawidłowości tej czynności. Nie określono również zamkniętego katalogu czynności (lub ich zaniechania) komornika, co do których przysługuje ten środek zaskarżenia. Artykuł 767 § 1 in fine k.p.c. określa właściwość sądu rozpoznającego skargę na czynności komornika. W tym zakresie ustawodawca wprowadza zasadę właściwości miejscowej ogólnej sądu, w którego okręgu toczyłaby się egzekucja, bez względu na wybór komornika dokonany przez wierzyciela. 

Ponadto ustawodawca wprowadził konstrukcję usprawniającą rozpoznanie skargi, bowiem będzie ona wnoszona do komornika sądowego w celu umożliwienia komornikowi uznania jej zasadności. W nowej konstrukcji skargę wnosi się do komornika, który dokonał zaskarżonej czynności lub zaniechał jej dokonania. Komornik w terminie 3 dni od dnia otrzymania skargi na piśmie sporządza uzasadnienie dokonania zaskarżonej czynności, o ile nie zostało ono sporządzone wcześniej, albo przyczyn jej zaniechania i przekazuje je wraz ze skargą i z aktami sprawy do właściwego sądu, do którego skargę wniesiono, chyba że skargę w całości uwzględnia. O uwzględnieniu skargi komornik zawiadamia skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy.

W art. 767 § 2 k.p.c. ustawodawca określił krąg podmiotów legitymowanych do wniesienia skargi, wskazując wszystkie osoby (w tym strony postępowania), których prawa zostały naruszone albo zagrożone. Z takiego brzmienia tego przepisu należy uznać, że skarżący ma obowiązek w skardze na czynności komornika, obok elementów określonych w art. 767 § 3 k.p.c., określić również swój interes prawny. Taki pogląd znalazł odzwierciedlenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który określa, że do wniesienia skargi na czynności (zaniechania) komornika legitymowany jest każdy, kto został dotknięty czynnościami lub zaniechaniami komornika. Skargę może zatem wnieść każdy, także osoba trzecia, jeżeli wykaże, że ma w tym interes prawny (uzasadnienie uchw. SN z 28.2.1992 r., III CZP 5/92, Legalis). Poza wskazaną wyraźnie kategorią osób uprawnienie do wniesienia skargi mają na zasadach ogólnych prokurator (art. 7 k.p.c.), Rzecznik Praw Obywatelskich (art. 14 pkt 4 RPOU), Rzecznik Praw Dziecka (art. 10 ust. 1 pkt 3 RPDU) oraz organizacja pozarządowa (art. 60 § 2 w zw. z art. 62 k.p.c.), a także sąd (lub inny organ), który żądał wszczęcia egzekucji.

Skarga na czynności komornika może zostać wniesiona w formie pisemnej lub ustnej do protokołu (np. w trakcie licytacji), a istniejerównież możliwość stosowania formy elektronicznej. Skarga pisemna powinna spełniać wymogi pisma procesowego (art. 126 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.), a także te kryteria dodatkowe, które zostały określone w art. 767 k.p.c. 

W § 4 komentowanego artykułu ustawodawca określił terminy do wniesienia skargi na czynności komornika, różnicując sposób ich obliczania w zależności od okoliczności, które stanowią podstawę złożenia skargi. Podobnie w odniesieniu do osób trzecich, które mają interes prawny do złożenia skargi na czynności komornika, ale nie są zawiadamiane o czynnościach w postępowaniu egzekucyjnym, bieg terminu do wniesienia skargi należy liczyć od daty powzięcia przez nie wiadomości o tej czynności lub od dnia jej zaniechania przez komornika. Nie ulega wątpliwości, że termin do wniesienia skargi na czynności komornika ma charakter ustawowy i procesowy, a tym samym mają do niego zastosowanie przepisy ogólne regulujące kwestie przywrócenia terminu (art. 168 k.p.c.). Jednak ze względu na specyfikę postępowania egzekucyjnego w odniesieniu do przywrócenia terminu do wniesienia skargi na czynności komornika należy także zwracać uwagę na to, czy przywrócenie odniesie zamierzony skutek, np. w stosunku do czynności nieodwracalnych (choćby zbycia przez komornika zajętej rzeczy). W art. 767 § 4 k.p.c. nałożono również obowiązek sporządzenia w terminie 3 dni pisemnego uzasadnienia zaskarżonej czynności (lub jej braku) i przekazania wraz z aktami sprawy do sądu. W celu uproszczenia i skrócenia postępowania przepis ten przewiduje również możliwość uznania przez komornika zasadności skargi i samodzielnego uchylenia skutków zaskarżonej czynności lub zaniechania. Tym samym, ustawodawca stworzył możliwość uniknięcia w uzasadnionych przypadkach generującego dodatkowe koszty postępowania przed sądem na skutek wniesienia skargi.

W wyniku postępowania wszczętego na skutek skargi na czynności komornika sąd może: 1) w całości lub w części uwzględnić skargę, w takim zakresie, w jakim była uzasadniona (np. uchylić wadliwą czynność komornika); 2) oddalić skargę, jeśli nie znajdzie w postępowaniu komornika żadnych uchybień; 3) odrzucić skargę, jeśli została złożona po terminie lub z innych przyczyn była niedopuszczalna (np. gdy w konkretnym przypadku przysługuje inny środek zaskarżenia).

Od skargi na czynności komornika pobiera się opłatę stałą w kwocie 100 zł (art. 25 ust. 1 pkt 1 KSCU).

POSTANOWIENIE O ZAWIESZENIU POSTĘPOWANIA EGZEKUCYJNEGO. SKARGA ADWOKATA

Po wnikliwej analizie aktualnych przepisów dot. składania skargi na czynności komornika adwokat sporządził i wniósł skargę w przepisanym ustawowo terminie 7 dni. Działając jako pełnomocnik matki, przedstawicielki ustawowej małoletniego dziecka - wierzyciela, adwokat złożył skargę na czynność zawieszenia postępowania egzekucyjnego w sprawie dokonaną przez komornika postanowieniem komornika sądowego o zawieszeniu postępowania. Adwokat w skardze wniósł o uchylenie ww. czynności (postanowienia) i kontynuowanie postępowania egzekucyjnego, oraz na podstawie art. 767 § 5 k.p.c.. wniósł o uwzględnienie niniejszej skargi w całości w trybie samokontroli własnej czynności przez komornika sądowego.

W uzasadnieniu skargi adwokat podniósł szereg argumentów prawnych i faktycznych.

Po pierwsze zaskarżonym postanowieniem komornik sądowy zawiesił postępowanie egzekucyjne na podstawie art. 820 k.p.c. W uzasadnieniu swojego postanowienia komornik wskazał, że dłużnik złożył wniosek o zawieszenie postępowania w trybie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 1 k.p.c., gdyż Sąd Rejonowy wydał postanowienie w zakresie zawieszenia postępowania. Zaskarżona czynność (postanowienie komornika) była jednak wadliwa.

Zgodnie z art. 820 k.p.c. organ egzekucyjny zawiesza postępowanie na wniosek wierzyciela. Na wniosek dłużnika postępowanie ulega zawieszeniu, jeżeli:

• sąd uchylił natychmiastową wykonalność tytułu,
• wstrzymał jego wykonanie,
• dłużnik złożył zabezpieczenie konieczne według orzeczenia sądowego do zwolnienia go od egzekucji.

W niniejszej sprawie nie została spełniona żadna z ww. przesłanek (podstaw) zawieszenia postępowania na podstawie art. 820 k.p.c.

Ad. ww. podstaw zawieszenia stwierdzić należało, iż żaden sąd nie uchylił natychmiastowej wykonalności tytułu, nie wstrzymał jego wykonania, ani również dłużnik nie złożył zabezpieczenia koniecznego według orzeczenia sądowego do zwolnienia go od egzekucji.

Jak podaje doktryna (vide: Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Art. 820 k.p.c. red. Zieliński 2017, wyd. 9/Flaga-Gieruszyńska) komentowany artykuł reguluje zawieszenie postępowania egzekucyjnego na wniosek jednej ze stron. W odniesieniu do wierzyciela ustawodawca nie wprowadził żadnych warunków uwzględnienia takiego wniosku, wychodząc z założenia, że to wierzyciel jest podmiotem kreującym przebieg i kierunek egzekucji, a więc jeśli nie może jej w tym momencie prowadzić, nie należy go do tego zmuszać. Z kolei wniosek dłużnika z oczywistych względów zostaje uwzględniony jedynie wtedy, gdy zajdą dodatkowe okoliczności. Zawieszenie postępowania egzekucyjnego na wniosek dłużnika jest możliwe, tylko jeśli zajdzie jedna z następujących okoliczności: 1) sąd uchyli natychmiastową wykonalność tytułu wykonawczego; 2) sąd wstrzyma wykonanie tytułu wykonawczego; 3) dłużnik złoży zabezpieczenie konieczne według orzeczenia sądowego do zwolnienia go od egzekucji.

Z uchyleniem natychmiastowej wykonalności tytułu wykonawczego mamy do czynienia w sytuacjach: uchylenia lub zmiany orzeczenia opatrzonego klauzulą natychmiastowej wykonalności (art. 337 k.p.c. ) lub uchylenia postanowienia o nadaniu wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności (art. 394 § 1 pkt 4 k.p.c.).

Wstrzymanie wykonania tytułu wykonawczego ma miejsce w następujących przypadkach:

• zgłoszenie wniosku o przywrócenie terminu nie wstrzymuje postępowania w sprawie ani wykonania orzeczenia; sąd może jednak, stosownie do okoliczności, wstrzymać postępowanie lub wykonanie orzeczenia (art. 172);
• na wniosek pozwanego sąd zawiesi rygor natychmiastowej wykonalności nadany wyrokowi zaocznemu, jeżeli wyrok ten został wydany z naruszeniem przepisów o dopuszczalności jego wydania albo jeżeli pozwany uprawdopodobni, że jego niestawiennictwo było niezawinione, a przedstawione w sprzeciwie okoliczności wywołują wątpliwości co do zasadności wyroku zaocznego; zawieszając wykonalność wyroku, sąd może zarządzić środki zabezpieczenia (art. 346 § 1);
• sąd pierwszej instancji może wstrzymać wykonanie zaskarżonego postanowienia do czasu rozstrzygnięcia zażalenia (art. 396);
• wniesienie skargi o wznowienie nie tamuje wykonania zaskarżonego wyroku; w razie uprawdopodobnienia, że skarżącemu grozi niepowetowana szkoda, sąd może na wniosek strony wstrzymać wykonanie wyroku, chyba że strona przeciwna złoży odpowiednie zabezpieczenie (art. 414);
• nakaz zapłaty wydany na podstawie weksla, warrantu, rewersu lub czeku staje się natychmiast wykonalny po upływie terminu do zaspokojenia roszczenia; w razie wniesienia zarzutów sąd może na wniosek pozwanego wstrzymać wykonanie nakazu; przepisy o ograniczeniu wykonalności w sprawach przeciwko Skarbowi Państwa stosuje się odpowiednio (art. 492 § 3);
• jeżeli postanowienie co do istoty sprawy w postępowaniu nieprocesowym ulega z mocy ustawy wykonaniu przed uprawomocnieniem się, sąd, który wydał postanowienie, może stosownie do okoliczności wstrzymać jego wykonanie (art. 521 § 2 k.p.c.).

Dłużnik może złożyć zabezpieczenie konieczne według orzeczenia sądowego do zwolnienia go od egzekucji m.in. w następujących przypadkach:

• na wniosek pozwanego sąd zawiesi rygor natychmiastowej wykonalności nadany wyrokowi zaocznemu, jeżeli wyrok ten został wydany z naruszeniem przepisów o dopuszczalności jego wydania albo jeżeli pozwany uprawdopodobni, że jego niestawiennictwo było niezawinione, a przedstawione w sprzeciwie okoliczności wywołują wątpliwości co do zasadności wyroku zaocznego; zawieszając wykonalność wyroku, sąd może zarządzić środki zabezpieczenia (art. 346 § 1);
• wniesienie skargi o wznowienie nie tamuje wykonania zaskarżonego wyroku; w razie uprawdopodobnienia, że skarżącemu grozi niepowetowana szkoda, sąd może na wniosek strony wstrzymać wykonanie wyroku, chyba że strona przeciwna złoży odpowiednie zabezpieczenie (art. 414);
• zobowiązany może w każdym czasie żądać uchylenia lub zmiany prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia, gdy odpadnie lub zmieni się przyczyna zabezpieczenia; jeżeli obowiązany złoży na rachunek depozytowy Ministra Finansów sumę zabezpieczenia żądaną przez uprawnionego we wniosku o udzielenie zabezpieczenia, zabezpieczenie upada (art. 742 § 1 k.p.c.).

W niniejszej sprawie egzekucyjnej nie miała miejsca żadna z ww. sytuacji – nie zaistniała żadna podstawa do zawieszenia postępowania na podstawie art. 820 k.p.c.

Jak wynikało z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia komornika, podstawy zawieszenia komornik upatrywał także w art. art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. powołując się jednocześnie na art. 820 k.p.c. Stwierdzić zatem należało, że w niniejszej sprawie zaskarżona czynność była wadliwa z uwagi na to, iż doszło nie tylko do obrazy art. 820 k.p.c. ale również art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. przez ich błędne zastosowanie. Zgodnie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania cywilnego.

Jak wynika z treści ww. przepisu, dotyczy on tylko i wyłącznie sądu, oraz działania sądu z urzędu. Zaskarżona czynność została zaś podjęta przez komornika, a w dodatku na wniosek dłużnika. Ponadto wskazać należało także, iż przepis ten dotyczy tzw. kwestii prejudycjalnej i rozstrzygnięcia sprawy. Jest wobec tego oczywistym, że nie może on być podstawą zawieszenia postępowania egzekucyjnego albowiem komornik, z natury swojej funkcji nie jest organem, który sprawy rozstrzyga merytorycznie co do istoty, zaś jedynie egzekwuje to co zostało ustalone w tytule wykonawczym bez możliwości badania zasadności podstawy rozstrzygnięcia będącego podstawą egzekucji.

Jako koronny argument na poparcie zasadności skargi adwokat wskazał kwestię zastosowania art. art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. w postępowaniu egzekucyjnym (tj. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. ) którą w sposób nie budzący żadnych wątpliwości rozstrzygnął niedawny wyrok Sądu Najwyższego Izba Cywilna z dnia 15.02.2017 r., II CSK 179/16, który stwierdza jednoznacznie niedopuszczalność zawieszenia postępowania egzekucyjnego z uwagi na wynik innego postępowania. Czytamy w nim, że: „Postępowanie egzekucyjne nie zmierza do rozstrzygnięcia sporu, a jego istotą jest wyegzekwowanie na podstawie tytułu wykonawczego należnego wierzycielowi świadczenia. Z tego względu, niedopuszczalność zastosowania art. 177 § 1 pkt 1 KPC wynika z jego sprzeczności ze szczególnym celem postępowania egzekucyjnego. Wynik innego postępowania może doprowadzić do wzruszenia tytułu wykonawczego, lecz taka możliwość nie może prowadzić do naruszenia zasady związania organu egzekucyjnego wyrażonej w art. 804 KPC, tj. że organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym.”

Stwierdzić wobec tego należało, iż działanie komornika polegające na zawieszeniu postępowania z uwagi na kwestię prejudycjalną stanowiło w niniejszej sprawie bezprawne podważenie przez organ egzekucyjny zasadności, ważności i wykonalności tytułu wykonawczego, a co za tym idzie, zmierzało w efekcie do podważenia istnienia wymagalnego obowiązku alimentacyjnego jaki ciążył na dłużniku ojcu dziecka.

W tej sytuacji organ egzekucyjny (komornik) błędnie zinterpretował załączone przez dłużnika postanowienie Sądu Rejonowego.

W pierwszej kolejności zaznaczyć należało, iż przedstawione przez dłużnika postanowienie zostało wydane w sprawie o ustalenie miejsca pobytu małoletniego dziecka, nie zaś w sprawie w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego. Następnie adwokat wskazał w skardze, iż postanowienie o zabezpieczeniu zawarte w tymże orzeczeniu odnosiło się jedynie do ustalenia miejsca stałego pobytu małoletniego i nie miało nic wspólnego obowiązkiem alimentacyjnym jaki ciążył na dłużniku. Wydaje się, że organ egzekucyjny błędnie odczytał postanowienia dot. ustalenia miejsca pobytu małoletniego wierzyciela. Organ egzekucyjny błędnie zrozumiał, że pkt dot. zawieszenia postępowania zawarty w orzeczeniu odnosił się także do prowadzonego przez niego postępowania egzekucyjnego. W istocie pkt ten tegoż orzeczenia dotyczył tylko i wyłącznie postępowania prowadzonego przez Sądu Rejonowy. Rozstrzygnięcie sądu zawarte w pkt dot. zawieszenia postępowania dotyczyło tylko i wyłącznie zawieszenia przez sąd własnego postępowania z uwagi na zaistnienie kwestii prejudycjalnej. W sprawie tejże bowiem, wcześniej zostało wszczęte postępowanie w przedmiocie władzy rodzicielskiej i toczyło się w tymże sądzie. Zatem ustalenie miejsca pobytu małoletniego jak uznał sąd opiekuńczy było uzależnione od rozstrzygnięcia w przedmiocie władzy rodzicielskiej i tej kwestii wyłącznie dotyczyło zawieszenie postępowania, nie zaś jak błędnie uznał komornik, także postępowania egzekucyjnego w zakresie egzekucji alimentów na rzecz małoletniego.

Reasumując w sprawie istniał nieprzerwanie ważny, wykonalny tytuł wykonawczy w postaci prawomocnej ugody sądowej w przedmiocie alimentów zaopatrzony w klauzulę wykonalności na rzecz wierzyciela, co oznaczało, że ojciec był nadal zobowiązany do zapłaty alimentów na rzecz dziecka, wobec czego zawieszenie postępowania egzekucyjnego w tej sprawie zostało dokonane wadliwie i nie znajdowało żadnych uzasadnionych podstaw faktycznych ani prawnych.

EFEKTY PRACY ADWOKATA

Równo tydzień od dnia złożenia skargi, adwokat udał się osobiście do kancelarii komornika sądowego by ustalić jaki skarga otrzymała bieg. Okazało się, że skarga na czynności komornika zawierała w sobie tak przekonującą i trafną argumentację, iż komornik postanowił, sam, z urzędu, uwzględnić skargę w całości bez przesyłania jej do sądu i kontynuować egzekujcę alimentów na rzecz małoletniego wierzyciela. 

Reasumująć dzięki uwazności i bystrości jaką wykazał się adwokat, nie pozwalając na podpisane przez matkę "fałszywej" zwrotki, oraz dzięki doskonałej znajomości przepisów procedury cywilnej, dziecko znów mogło otrzymywać alimenty od ojca, zaś zaległe alimenty zostały matce wypłacone niedługo potem, jak skarga adwokata została przez komornika uwzględniona w całości.

Jak wynika z powyższego case study, organy egzekucyjne nie są nieomylne, a błędy i pomyłki różnych instytucji mogą zdarzyć się zawsze i wszędzie i każdemu profesjonaliście, nawet takiemu jak komornik sądowy.

Jak wynika z praktyki nie wolno nigdy składać broni i z ufnością podchodzić do decyzji różnych organów, iż są one prawidłowe. Niestety błędy, niekompetencja, zła wola bardzo często znajdują się w tle róznorakich działań rozmaitych organów, instytucji i przedstawicieli prawnych. Dlatego też profesjonalny adwokat i pomoc prawna jest nieodłączonym elementem wszelkich postępowań prawnych, gwarantującym spokój i bezpieczeństwo i prawidłowy tok czynności.

Kancelaria Adwokacka,

Adwokat Łódź,

Arkadiusz Zawadzki,

ul. A. Struga 16, lok 413,

90 - 513 Łódź

Tel. 792 - 247 - 207